با گذشت بیش از صد سال از ابداع واژه ژن نه در معنی لغوی آن در 1909 کمتر کسی به اهمیت و کارکرد این قطعه نسبتاً کوچک توجه داشت چرا که در آن زمان منظور از ژن بیشتر وراثت بود تا به معنی امروزی آن؛ تا اینکه چهل سال بعد دانشمندانی به نقش اسید‌های نوکلئیک در انتقال صفات پی بردند و تا 1953 در رقابتی سخت این واتسون و کریک بودند که با سواری بر دوش بزرگان به ساختار DNA پی بردند و ده سال بعد کریک قاعده یا اصل مرکزی زیست‌شناسی سلولی و مولکولی را پیشنهاد داد و هنوز بعد از گذشت شصت‌ سال معتبر است. 

مطابق با این اصل عمده دانشمندان بر این باورند که مولکول DNA و RNA و پروتیئن‌ در ارتباطی تنگاتنگ قراردارند به نحوی که پروتئین‌ها ناشی از ترجمه مولکول RNA و مولکول RNA ناشی از رونویسی DNA است.

یکی از حد واسط‌های RNA با نام messenger RNA یا به اختصار mRNA نقش اصلی در این واسطه‌گری را بر عهده دارد که در فارسی RNA پیام‌رسان یا رِنای پیامبر معروف شده است. ما در رِناپ به دلیل اهمیت این مولکول کوچک و نقش کلیدی در زیست‌شناسی به اختصار واژه رِناپ را به آن اختصاص دادیم و شرکت را بدین نام ثبت کردیم.